Gai Petroni (governador)

Multi tool use
Gai Petroni
|
Biografia |
Naixement |
dècada del 70 aC |
Mort |
21 aC (44/54 anys) |
|
|
Activitat |
Ocupació |
Polític
|
Període |
Imperi Romà
|
 |
Gai Petroni (llatí: Caius Petronius) va ser un magistrat romà. Formava part de la gens Petrònia, una antiga família romana d'origen plebeu.
Va ser prefecte d’Egipte, govern en el que va succeir a Eli Gal.
L'any 22 aC va fer la guerra contra els nubis que havien envaït Egipte dirigits per la reina Candaces (nom que els romans donaven a les reines núbies), i els va rebutjar, i encara va entrar al seu país i va ocupar diverses ciutats. Era amic d'Herodes Antipas i va enviar gra a Judea quan aquesta regió va passar una epidèmia de fam.[1]
Referències
↑ Smith, William (ed.). Dictionary of greek and roman biography and mythology. Vol. III. London: John Murray, 1876, p. 215.
Registres d'autoritat |
- WorldCat
LCCN: n82104902
VIAF: 13659911
|
Governadors romans d’Egipte
|
C. Cornelius Gallus – C. Aelius Gallus – C. Petronius – P. Rubrius Barbarus – C. Turranius – P. Octavius – Q. Ostorius Scapula – C. Iulius Aquila – L. Antonius Pedo – Q. Magnus Maximus – L. Seius Strabo – Aemilius Rectus – C. Valerius – C. Vitrasius Pollio – Iulius Iber (Severus) – A. Avilius Flaccus – C. Vitrasius Pollio – L. Aemilius Rectus – M. Aevius – C. Julius Postumus – Cn. Vergilius Capito – L. Lusius Geta – Ti. Claudius Balbillus Modestus – L. Julius Vestinus – C. Caecina Tuscus – Ti. Julius Alexander – L. Peducius Colo – Ti. Julius Lupus – Valerius Paulinus – C. Aeterius Fronto – C. Tettius Priscus – L. Laberius Maximus – L. Julius Ursus – C. Septimius Vegetus – M. Mettius Rufus – T. Petronius Secundus – M. Junius Rufus – C. Pompeius Planta – C. Minucius Italus – C. Vibius Maximus – Ser. Sulpicius Similis – M. Rutilius Lupus – Q. Rammius Martialis – T. Haterius Nepos – Petronius Quadratus – T. Flavius Titianus – M. Petronius Mamertinus – C. Avidius Heliodorus – C. Valerius Eudemon – L. Valerius Proculus – M. Petronius Honoratus – L. Munacius Felix – M. Sempronius Liberalis – T. Furius Victorinus – L. Volusius Maecianus – M. Annaeus Siriacus – T. Flavius Titianus – Q. Baienus Blasianus – M. Bassius Rufus – C. Calvisius Statianus – Claudius Julianus – C. Calvisius Statianus – C. Caecilius Salvianus – T. Pactumius Magnus – T. Taius Sanctus – T. Flavius Piso – D. Veturius Macrinus – T. Longaeus Rufus – Pomponius Faustinianus – M. Aurelius Verrianus – Tinius Demetrius – Claudius Lucilianus – Larcius Memor – L. Mantennius Sabinus – M. Ulpius Primianus – Q. Aemilius Saturninus – Alfenus Appolinarius – Q. Maecius Laetus – Claudius Julianus – Ti. Claudius Aquila – L. Baebius Aurelius Juncinus – M. Aurelius Heraclitus – Aurelius Antinous – L. Valerius Datus – Julius Basilianus – Callistianus – Geminius Chrestus – L. Domitius Honoratus – M. Aedinius Julianus – M. Aurelius Epagatus – Claudius Masculinus – M. Aurelius Zeno Januarius – Maebius Honoratianus – L. Lucretius Annianus – Cn. Domitius Priscus – Aurelius Basileus – C. Valerius Firmus – Aurelius Appius Sabinus – Feltonius Restitutianus – Lissenius Proculus – L. Titinius Clodianus – T. Magnus Crescinianus – L. Aemilianus
|
EuoSD4wHKE04SN3R0ZVl6xKz4o0Y8Q OEYJ,P,CfYP9Hx6Ewe,4J0w2,qCUFarJ8x AFPCwL8KQrR5DIG1g9,n7TX3gma zr,50
Popular posts from this blog
Fluorita Fluorita (blau) amb pirita (daurat). Fórmula química CaF 2 Epònim fluor Localitat tipus Jáchymov Classificació Categoria Halurs Nickel-Strunz 10a ed. 3.AB.25 Nickel-Strunz 9a ed. 3.AB.25 Nickel-Strunz 8a ed. III/A.08 Dana 9.2.1.1 Heys 8.4.7 Propietats Sistema cristal·lí Cúbic Hàbit cristal·lí Sol presentar cubs; menys freqüentment dodecaedres. De vegades hexaoctaedres i tetrahexaedres. Per la combinació d'aquestes formes, les arestes dels cubs són sovint modificades. De vegades els cristalls poden presentar diferències de creixement entre les cares. Sovint s'observen cristalls compostos per sobrecreixement. Pot ser massiva, compacta, terrosa, columnar (poc freqüent), globular en agregats o botroïdal. Estructura cristal·lina a = 5.4626Å Simetria Classe (H-M): m 3 m (4/ m 3 2/ m ) - Hexoctaèdric; Grup espacial: Fm 3 m Color Blanc, groc, verd, violeta, vermell, rosa, blau o negre Mac...
Península de Txukotka Tipus Península Ubicació 66° N, 172° O / 66°N , 172°O / 66; -172 Mar mar dels Txuktxis La península de Txukotka a l'extrem oriental de Sibèria La península de Txukotka o península dels Txuktxis (en rus Чуко́тский полуо́стров , Txukotski poluóstrov ) és una península que es troba a l'extrem oriental d'Euràsia. Contingut 1 Descripció 2 Població 3 Vegeu també 4 Bibliografia Descripció L'estret de Bering, entre la península de Txukotka i la península de Seward a Alaska Foto de satèl·lit de la zona amb la península de Txukotka a l'esquerra El seu punt més extrem és el cap Dezhnev a la vora del nucli d'Uelen, un dels poquíssims llocs habitats de la zona. Al nord limita amb el mar dels Txuktxis i amb el mar de Bering al sud i amb l'estret de Bering a l'est. A la costa sud es troben la badia de Sant Lawrence i la badia de Kresta. La penínsu...
Hulsita Hulsita de la localitat tipus Fórmula química Fe 2+ 2 Fe 3+ O 2 BO 3 Epònim Alfred Hulse Brooks Localitat tipus mont Brooks, península de Seward, Nome Borough, Alaska, Estats Units Classificació Categoria borats Nickel-Strunz 10a ed. 6.AB.45 Nickel-Strunz 9a ed. 6.AB.45 Nickel-Strunz 8a ed. V/G.03 Dana 24.2.3.1 Heys 9.6.4 Propietats Sistema cristal·lí monoclínic Estructura cristal·lina a = 10,68Å; b = 3,09Å; c = 5,43Å; β = 94,15° Color negre Macles en [001]; un membre de la macla es troba girat 120° en relació a l'altre Exfoliació bona en {110} Duresa 3 Lluïssor vítria, submetàl·lica Densitat 4,28 g/cm 3 (mesurada); Més informació Estatus IMA mineral heretat (G) i mineral heretat (G) Any d'aprovació 1908 Referències [1] La hulsita és un mineral de la classe dels borats, que pertany al grup de la pinakiolita. Rep el seu nom en honor del nord-americà ...